Rudy lis

Witam :)

Dzisiaj pod lupę weźmiemy następnego rudzielca z lasu. Tym razem lisa...

   Lis jest zwierzęciem aktywnym głównie po zmroku, ale czasami można dostrzec go przemykającego przez łąkę, pole lub biegnącego obok lasu w ciągu dnia.

• Mieszkanie

   Lisy mieszkają w norach, których zwykle mają kilka. Są one głębokie, sięgające nawet 3 metrów, a prowadzi do niej kilka korytarzy. W głównej norze lisica rodzi i przez pewien czas wychowuje młode. Następnie wspólnie, samica i samiec, opiekują się młodymi.

Bardzo często zajmują nory wykopane przez borsuki. (Lisią norę łatwo odróżnić od borsuczej. Lis jest bałaganiarzem i niechlujem, dlatego wokół nory walają się resztki pożywienia oraz odchody. Można też rozpoznać po zapachu, który dookoła jest okropny.)

• Rude maluchy

   W jednym miocie lisica może wydać na świat kilkoro młodych, które zaraz po urodzeniu są głuche i ślepe, pokryte szarm puchem z białą plamką na gardle. Gdy liski podrosną, rodzice uczą je polować.

• Zdolny myśliwy

   Te rudzielce są skutecznymi i wytrwałymi myśliwymi. Mają bardzo dobry słuch i węch. Potrafią długo czekać na zdobycz i bardzo ostrożnie się do niej skradać. Polują głównie na zające, króliki i myszy. Nie gardzą też ptakami, ich jajami, żabami i jaszczurkami. Jeśli znajdą się blisko ludzi nie boją się zakraść do kurnika, by wykraść kurę.

Polowanie na małe gryzonie jest odmienne niż na większe ofiary, ponieważ posługuje się wtedy dobrym słuchem. Idąc z pyskiem niemal przy ziemi, węszy i nasłuchuje dźwięków z podziemnych korytarzy. Gdy wytropi, rozkopuje ziemię i łapie go. Jeśli jednak gryzoń zostanie zaskoczony na powierzchni, lis wykonuje swój charakterystyczny atak z powietrza: wybija się wysoko i spada na ofiarę. 

• Futerko

   Futro lisa jest bardzo piękne oraz ciepłe. Zwykle na grzbiecie jest rude a od spodu białawe, jednak ubarwienie lisa bywa bardzo zmienne - od jasnorudego do zupełnie czarnego. Końcówka lisiego ogona jest biała lub czarna.

Pozdrawiam 

Patrycja

Rudy ( i nie tylko) gryzoń

    Witam :)

   Wielkimi krokami zbliża się zima, więc nie wypadałoby nie wspomnieć o zwierzętach leśnych. 

Jako pierwszemu zwierzęciu przyjrzymy się wiewiórce. 

   

•    Wiewiórka

   Jest bardzo ruchliwym gryzoniem. Cały dzień buszuje w koronach drzew w poszukiwaniu nasion drzew, orzechów, owoców, owadów oraz także ptasich jaj. Zjada też leśne grzyby, które po zebraniu suszy na gałęziach.

Możemy ją spotkać w lasach liściastych i mieszanych, ale także na terenie miejskich parków, ogródków działkowych i dużych ogrodów. Jej domem są dziuple wykute przez dzięcioły i budki lęgowe zawieszane przez ludzi. Wiewiórka potrafi sama zbudować gniazdo, które ma kulisty kształt i przypomina gniazdo sroki. Wyplata je z drobnych gałązek w rozwidleniu konarów wysoko na drzewie. 

• Po co wiewiórce kita?

   Puszysty ogonek, który posiada nasza bohaterka jest jej znakiem rozpoznawczym, jednak ma jeszcze inne funkcje do spełnienia.

W zimne dni służy jej za ciepłą kołderkę, którą się okrywa podczas snu.

Natomiast gdy porusza się po wysokich drzewach, ogon pomaga jej utrzymać równowagę, a podczas dalekich skoków między drzewami działa jak ster i podpora przy lądowaniu. (Wiewiórka potrafi pokonać jednym skokiem aż do 5 metrów ! ).

   Pędzelki na uszach wiewiórki są okazałe tylko zimą, ponieważ latem kępki są dużo mniejsze.

• Akrobatka

   Gryzoń ten ma bardzo zwinne przednie łapki, Dzięki ostrym pazurkom na palcach wiewiórka potrafi błyskawicznie obracać w nich pożywienie a mocnymi zębami wyjadać to co najsmaczniejsze.

Dla naszego rudego gryzonia chodzenie po pniu drzewa głową w dół nie jest niczym specjalnym, ponieważ dzięki tym pazurkom potrafi się mocno przyczepić.

• Kolorek

   Futerko wiewiórki może być w różnych odcieniach brązu - od jasnego do ciemnego oraz rude. Brzuch gryzonia zawsze jest biały.

Wiewiórki z niemal czarnym futerkiem nie są innym gatunkiem. Jest to po prostu, najczęściej górska, odmiana wiewiórki pospolitej.

• Najciekawszy gatunek

   Niewątpliwie najciekawszym gatunkiem są latające wiewiórki. Potrafią one szybować z góry na dół lotem ślizgowym dzięki obecności fałdu skórnego występującego po bokach ciała, między kończynami przednimi a tylnymi. Podczas "lotu" zwierzę  rozpościera łapki, rozkładając fałd skórny, a długi i spłaszczony ogonek służy jako ster. Wielka latająca wiewiórka potrafi pokonać odległość nawet do 50 metrów!

Pozdrawiam 

Patrycja

Zaczynam :)

Witajcie! :)

     Założyłam tego bloga, aby dzielić się z Wami różnymi ciekawostkami i informacjami z dziedziny biologii. Posty będą pojawiały się 3-4 razy w miesiącu (to zależy od nauki w szkole). 

     Może powiem coś o sobie. Mam 14 lat. Chodzę do 2 klasy gimnazjum. Jestem członkiem kółka biologicznego. Uwielbiam pracować w ogrodzie (więc czasami będą posty z poradami ogrodniczymi). Rośliny, zwierzęta, ogółem cała natura od zawsze mnie zadziwiała i pasjonowała. Z upływem czasu, gdy stawałam się starsza, zaczęłam się nią interesować. I tak oto w mojej głowie powstała myśl, aby założyć tego bloga. :)
     Na koniec zapraszam do czytania i zostania na dłużej! :) Mam nadzieję, że się Wam spodoba.

Pozdrawiam

Patrycja